بی هوا و بی دل

بی هوا آمدم و رفتم... 

بی هوا و بی موضوع نوشتم... 

 

یک دل اگر هرقدر هم که بزرگ باشد در خود ظرفیتی احساس می کند...  

داستانیست در پشت این غیبت ما... 

نیستیم و حریقی ست در هیبت ما...   

                                                 اگر دلم پر شد هیچ جایی نیست که غصه ها را بریزم... 

اگر دلم گرفت ... حتمآ فرازی نداشتم... 

                      تو راهت را پیش گیر و بگذار من پیشگیری کنم 

                                             از ادامه یافتن این خطوط تلخ و مبهم زندگی

دوستان شرمنده که نبودم ... دوباره زخم این دل سر باز کرد